Onderweg is er weer veel te zien, een bus "vol" mannen die god wetenswaardig naartoe gaan, we stoppen bij een busstop om even te plassen maar dat was ook een stopplaats voor de bussen, dit was de eerste keer dat ik me niet veilig voelde in India.
Ook hebben mooie plaatjes geschoten van werkende vrouwen in het veld, zo kleurrijk. Het lijkt wel of ze met hun beste kleren aan het wieden zijn.
En toen Jahdav ons weer een schitterende stepwell laten zien met daarbij een eeuwenoud tempeltje.
Het is schitterend om zo'n stepwell te zien, Tineke zei spontaan "Gonnie level 3 van de prince of persia".
De honderden trappen naar beneden zijn bedoeld om altijd bij het bestaande waterniveau te kunnen, want dat varieert met de stand van het grondwater.
Jahdav had ons verteld dat het hotel dat we geboekt hadden niks was, hij wist iets beters, nou niet dus, maar hij had wel gelijk dat het andere ook niets was, dus op jacht naar iets beters maar dat is uiteindelijk niet gelukt, maar op het vogelreservaat is ook nog een hotel dat de volgende dag bekeken kon worden.
Zover is het helaas niet gekomen omdat Peter om half een s'nachts een heel verschrikkelijk telefoontje kreeg van zijn dochter die vertelde dat haar moeder in haar slaap was overleden ( de ex-vrouw van Peter dus).
Nog een aantal uurtjes gepraat over wat nou. Maar daar zijn we nog niet uit.
Wel gaan we morgen om 6 uur gewoon fietsen in het vogelreservaat dan hebben we dan maar weer gehad.
- Posted using BlogPress from my iPad
Location:Van Jaipur naar Barahtpur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten