Een slaaptrein is ook een manier van reizen, om van Khajuraho
in varanasi te komen. We zijn de nacht redelijk doorgekomen, zaten midden in een groep Spanjaarden, daar even mee gekletst en toen het bed op maken, dat is makkelijker gezegd dan gedaan, zeker als je met zessen in een coupe moeten slapen van 2 x 2 meter en 3 stapelbedden, ik kon mijn voeten buiten het raam leggen. Gonnie had maar een wens en dat was beneden slapen, ik snap wel waarom.
De treinreis duurde 11 uur , het leek veel langer. Het was een erg druk station maar met de nodige aanwijzingen hebben we de goede uitgang en daardoor onze chauffeur gevonden. Het verkeer zat muurvast, er was geen doorkomen aan, daardoor moesten we nog een 400 meter lopen met onze koffers door hele kleine straatjes voor we bij ons hotel waren
Daar kregen we beide een bloemenkrans omgehangen die we later mochten offeren in de Ganges.
Meteen naar de kamer om te douchen dat was het enige wat we wilden.
En dan op onderzoek uit, ook een klein bezoekje gebracht aan de oude stad met zijn smalle steegjes waar je alleen te voet terecht kunt bij de vele shops.
Na deze korte wandeling terug naar het hotel om boven op het terras niet alleen wat te nuttigen maar vooral te genieten van het prachtige uitzicht, magnifiek, wat een top locatie.
Vanuit het terras keken we naar een van de 5 astronomische parken die de maharadja van Jaipur heeft laten bouwen in India, maar deze kan hier niet aan tippen.
Om 19.00 uur is er in "onze"(dasaswamedh) ghat een ceremonie, dus om half 7 op weg, 10 minuten later weer terug doornat, dat heb je met een moesson bui. Weer een half uur later, omgekleed, nog maar een poging wagen. En het was de moeite waard. Met een heleboel foto's en weer een rode stip op ons voorhoofd keerden huiswaarts.
- Posted using BlogPress from my iPad
Location:Varanasi
